Half juli lijkt het me wel weer eens leuk in te schrijven voor een marathon. De Berenloop op 2 november valt op: een weekendje Terschelling zien we, Erna (mijn vrouw) en ik, wel zitten.
Helaas zijn alle hotels voor dit weekend volgeboekt, dus geen Terschelling!
Mijn marathon-loopprogramma start eind augustus met de Monnikentocht (50km), Winschoten (50km), Run Forest Run Gasselte (50km), Hoge Veluweloop (42,2km) en de Lochemtrail (42,2km). Bij al deze lopen is het uitgangspunt: uitlopen en kilometers maken. Plan van aanpak is simpel, op hartslag lopen! Alles met een maximale hartslag van 140. Af en toe even een klein testje naar de 150 maar dat valt steeds verkeerd uit: het kost iedere keer een uur om van deze extra inspanning te herstellen! Al deze evenementen verlopen volgens hetzelfde scenario, na drie uur gaat het moeizaam, tempo naar beneden en ‘rustig’ doorlopen naar de finish. Iedere keer heb ik het idee dat ik wel moe ben maar in staat ben rustig nog een paar uur door te lopen. Duurvermogen is dus oké maar daar staat dan tegenover dat de snelheid (9km/u) natuurlijk erg laag is!
14 oktober 2014: Ik vind op internet een last-minute aanbieding op Terschelling voor het weekend van 1 en 2 november! Lekker goedkoop weekendje Terschelling en dus direct boeken. Wanneer was ook alweer de Berenloop? Nog net een dag voor het sluiten van de inschrijving meld ik me aan voor de marathon!
1 november 2014: Om 8 uur vertrekken we naar Harlingen om met de boot van 9:45 uur de oversteek naar Teschelling te maken. Aangekomen in Harlingen worden we naar de ‘tweede’ parkeerplaats verwezen, kopen hier een parkeerkaart voor €22. Ik doe snel even een schatting van het aantal geparkeerde auto’s…. dat moeten er wel meer dan 500 zijn…. De 7000 deelnemers die met de boot oversteken…… Het aantal hotelovernachtingen…… Een ‘simpel’ hardloopevenement groeit uit naar een belangrijk commercieel gebeuren…..
Om twaalf uur checken we in bij hotel Oepkes, slenteren door West Terschelling, eten wat, slenteren door West Terschelling, bemachtig een paar veiligheidsspelden voor mijn startnummer in de ‘Berenloopwinkel’, slenteren naar het Runningcenter Leeuwarden verkoopplein bij de vuurtoren en slenteren weer door West Terschelling…….
Als ik voor de derde keer bij de kerk langs loop valt mij een bord op: Lezing Hans Koeleman om 16:00 uur. Om de tijd te doden gaan we hier maar naar toe.
Hans Koeleman (bron: Wikipedia) Zijn eerste succes behaalde Koeleman in 1978 door Nederlands kampioen te worden op de 3000 m steeplechase. Hierna won hij nog vele malen deze Nederlandse titel. Hans Koeleman kwalificeerde zich voor de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles. Hier sneuvelde hij in de halve finale met een tijd van 8.32,29. Vier jaar later werd hij op de Spelen van Seoel, ondanks een snellere tijd van 8.21,86, eveneens in de halve finale uitgeschakeld. Koeleman nam vijfmaal deel aan de Comrades, een ultraloop over 89 km, waarin hij viermaal de finish haalde. Eenmaal moest hij na 70 km uitstappen. Enige tijd had hij een relatie met Ellen van Langen.
Hans heeft een boek geschreven: Het blauwe uur.
Het gaat over zeven beginnende hardlopers die vier uur gaan hardlopen, in het donker en in stilte, over het strand. “Hardlopen is gemakkelijker dan we denken, iedereen het kan”, aldus Hans, “En niet per se met dichtgetimmerde trainingsschema's en afgemeten afstanden, maar door simpelweg te beginnen en door te lopen tot de eindstreep”. Hier ben ik het helemaal mee eens! Ook leuk is de constatering dat in het donker alles gaat bewegen, dit als gevolg van het ontbreken van kleur en iets met staafjes en kegeltjes in je ogen….. Het doet me aan het volgende denken:
12 april 1998: De Jan Knippenbergmemorial, van Den Helder naar Hoek van Holland, 153 km over het strand, af en toe onderbroken door een passage over asfalt, oa. bij IJmuiden. De start is om 10 uur ‘s avonds. Ik vertrek, in gezelschap van trainingsmaat Thijs rustig en we lopen direct als laatsten. Genietend van het strand en de zee gaat het lopen prima. Na een uurtje of 5 vragen we ons af hoe de met de andere deelnemers gaat, het wordt toch zo langzamerhand wel eens tijd dat we iemand gaan inhalen! Hoe we ook ons best doen om voor ons iets ‘lopend’ te zien, het blijft leeg voor ons. Een kwartiertje later ‘bingo’, Thijs ziet iets en ja, volgens mij loopt daar in de verte iemand! Het duurt nog even en ja hoor, we naderen ons doel! Dan, ineens zien we alleen nog maar een strandpaal! Geen loper meer te bekennen! Zwijgend lopen we verder……
2 november 2014: De Berenloop.
Na een heerlijke nachtrust en nog vol van het lopend buffet van gisteren doe ik het rustig aan. Erna gaat alvast een uurtje hardlopen en ik lees nog wat. Tot 11 uur kunnen we ontbijten dus als we om 9:30 uur beginnen is er tijd genoeg om voldoende energie naar binnen te werken! Alle soorten brood worden gegeten en met een iets te volle maag ga ik nog even op bed liggen….
Paar keer toiletbezoek, bidon vullen, startnummer opspelden en klaar, het is 12:15 uur, 25 minuten tot de start. Even een stukje inlopen en naar de start. Speaker is Harm Noor en vraagt naar mening over de Berenloop, het Ultralopen in Nederland en mijn doelstelling voor deze dag. Ik ben al tevreden met 4:30! Na de Lochemtrail, 5:20 uur, zal ik mijn eisen maar niet al te hoog stellen denk ik, maar het zou natuurlijk teleurstellend zijn als ik daadwerkelijk 4:30 zal lopen….
12:40 Start. Ik sta, als KNAU-lid van av. De Sprinter uit Meppel, in het wedstrijdvak en ga rustig van start. 500 ‘recreanten’ achter me aan! De eerste kilometer word ik dan ook overspoeld door de ‘snelle recreanten’. “Zijn dat nu wedstrijdlopers” hoor ik achter me: twee ‘superatleten’ lopen snel voorbij, op weg naar een tijd van 3:45 of zo denk ik!
De eerste kilometers gaan in ruim 5 minuten, dat valt dus mee want de hartslag is rond de 145.
Hartslag 145, hiermee moet ik deze marathon toch makkelijk kunnen uitlopen in een redelijke tijd denk ik. We hebben geluk vandaag, de stevige wind blaast ons naar het einde van het eiland, op de terugweg lopen we door de duinen en bos, de wind af en toe in het gezicht, maar veelal van opzij of de bomen werken als windvangers.
De halve marathon gaat in ongeveer 1 uur en 55 minuten. Voor me zie ik het fietspad naar links afbuigen, dat wordt tegenwind, ik versnel om aan te sluiten bij een groepje lopers. Het lukt, ik volg 100 meter en kom dan tot de conclusie dat ik beter m’n eigen tempo kan gaan lopen, hartslag loopt op tot 155. Het daaropvolgend uur moet ik van deze extra inspanning herstellen!
Tot het strand loop ik ruim 10 km/u en denk stiekem aan een tijd onder de 4 uur. Op het strand, wind tegen maar goed beloopbaar, kan ik die 4 uur al snel vergeten, met 7 minuten per kilometer heb ik het beste voor vandaag wel gehad. Strand af, mul zand, nog een duin en dan de Longway, de snelheid is er uit en pljnlijke voeten heb ik al sinds 20 kilometer: de voeten zijn, na ruim 20 jaar haklanding, nog niet gewend aan voor- / midvoetlanding. Laatste kilometers door West-Terschelling zijn sfeervol. Een kilometer voor de finish staat Jan Kooistra van sv. Friesland klaar als (voor) microfonist, noemt ieder loper bij naam en stuurt ze onder luide aanmoedigingen de laatste kilometer in. De nauwe straatjes zijn omzoomd door rijen toeschouwers! Iets anders dan de 40 meter brede wegen in New York denk ik, zal ook wel leuk zijn maar niet voor mij! Dat massale gedoe hou ik toch al niet van en ook de kosten voor zo’n evenement besteed ik liever anders! Ok, we lopen voor het goede doel hoor ik vaak, maar als je dan niet gaat en het bedrag van inschrijfgeld, vliegreis, hotel enz. direct overmaakt aan het goede doel……..
Onder luid applaus bereik ik na ruim 4 uur en 6 minuten de finish. Eigenlijk gingen die laatste kilometers best wel gemakkelijk en heb het gevoel dat ik nog wel wat verder had gekund…..
3 november 2014: Het nadeel van een last-minute is dat de boot op bepaalde tijdstippen is volgeboekt. We konden dan ook niet eerder dan met de boot van 15:45 vertrekken. Een poging om eerder te vertrekken werd niet gehonoreerd, vol = vol. Het weer was nog redelijk en dus gaan we om 10:30 op pad voor een wandeling. “We kunnen ook nog wel even naar het strand gaan” stelt Erna voor en dus richting strand. Op het strand waaide het stevig en tegen de wind in lopend richting West- Terschelling. Na een uur zwoegen op het strand komen voor de keuze, door het water of terug! Voor ons en naast ons water…. Terug dan maar, wel binnendoor dan toch? Inmiddels begon het ook te regenen en het hoge gras achter de duinen zorgen ervoor dat we aan tot de knieen behoorlijk nat worden. Na nog een paar keer verkeerd lopen zien we eindelijk een markering van een wandelroute richting West-Terschelling, het is inmiddels drie uur geweest, de boot zien we drie kwartier later uit de haven vertrekken als we West- Terschelling binnenwandelen.
